Blog Jan-Clemens Lampe 26-11-2017

26-11-2017 -

Begin 2017 zocht de schilder Jelmer Wijma personen, die hij tijdens zijn project ‘12 Portretten in beweging’ binnen 12 maanden wilde schilderen. Jelmer en ik kennen elkaar vanuit het Kunstenaarsoverleg Vught.
Ik heb gereageerd op zijn mail dat – als hij zijn 12e persoon niet kon vinden – hij mij wel mocht contacten; en dat deed hij ook een paar maanden geleden.


Jelmer Wijma
Foto © Jan-Clemens Lampe

Toen Jelmer op 28 augustus, de verjaardag van mijn moeder (1901), zich melde voor het maken van een aantal portretfoto’s, hebben wij bij mij in de tuin zitten praten over Jelmers bijzondere project om voor het eind van dit jaar twaalf portretten te schilderen met één gezamenlijk concept. Niet alleen het hoofd, maar ook handen die iets doen moesten waren het uitgangspunt.
Buiten, de krentenstruik is in meer dan 40 jaar inmiddels een krentenboom geworden, hebben we in de schaduw daarvan zitten praten over zijn ervaringen tijdens dit project.
Jelmer heeft 12 verschillende mannen en vrouwen uitgekozen met hun eigen karakteristieken, om hen te portretteren, maar met handen die iets deden. Dat kon consequenties hebben als een pianist aan zijn vleugel aan het spelen is; krijg dat maar eens binnen het kader van een toch niet al te klein doek.
Van mij is bekend dat ik altijd zwart draag en van Jelmer hoorde ik dat hij zijn achtergronden in deze serie altijd donker hield; een extra uitdaging voor hem.

Tijdens het gesprek heeft Jelmer een serie foto’s gemaakt en enkele detailopnamen om aan de hand hiervan een portret te schilderen. Een portret dat ik niet te zien zou krijgen voor 25 november 12:00 uur.

Inmiddels zijn er op de website van Jelmer Wijma een aantal details van de schilderijen te zien.
Uit mijn schilderij is dat een deel van de hand en de onderarm en zoals verwacht bij een fijnschilder is ieder haartje op mijn arm te zien.
Bij de opening mocht ieder geportretteerde enkele familieleden en bekenden uitnodigen. Helaas konden zij niet allemaal komen om met mij te kijken hoe ik en elf anderen zijn vereeuwigd.

Marie-Antoinette Aarts, uit een familie met sinds jaren‘kunst in de wortels’ en daarom de persoon is die Jelmer Wijma heeft gevraagd zijn expositie van portretten in te leiden en te openen.
Ik heb een fles wijn voor Jelmer klaar staan.
En dan om half elf: Oh, nee hè, een aanval van Ménière en letterlijk geen poot om op te staan. Helaas moet ik Jelmer bellen dat ik niet aanwezig kan zijn.
Ondertussen ben ik gedacht In de Lambertuskerk in Vught waar om 12:00 uur voor de besloten opening de geportretteerden hartelijk welkom zullen worden geheten.

Later in de middag krijg ik van vrienden telefoontjes en e-mails om verslag te doen van hun aanwezigheid bij de opening of later in de middag. Een opening, die na de inleiding met een act werd geopend en alle bedekte schilderijen gelijktijdig werden onthuld.

Vrienden die aan het eind van de middag via de deurtelefoon vragen of het gelegen komt om even verslag uit te brengen.
Zij hebben de expositie gezien en geven commentaar: ‘je ziet er toch wat jonger uit dan op het schilderij’, een opmerking die ik ook van anderen hoor. Aardig compliment, maar ik wacht de foto's af.
Op de foto’s die ik toegezonden kreeg moet ik toch echt even wennen aan hoe een ander tegen mij aankijkt, Je ziet jezelf alleen in de spiegel face to face op ooghoogte en dat geeft toch een heel andere indruk.  Het is spannend om de visie en de interpretatie vanuit de gezichtshoek van de schilder te zien.
Bij uitgebreide bestudering vind ik het een zeer geslaagd portret geworden, wat zoals Jelmer in een later bericht verteld ook de bezoekers zo werd beoordeeld.


Portret Jan-Clemens Lampe door Jelmer Wijma 2017
Foto © Henk Engel

Portretten in beweging
© Jan-Clemens Lampe
26-11-2017

Voor een reactie klik HIER

Jelmer Wijma www.atelierjelmerwijma.nl